بزرگ‌نمایی و کوچک‌نمایی دائمی در کروم

تغییر اندازه نمایش محتوا در مرورگر

یکی از امکاناتی که این روزها همه مرورگرها در اختیار کاربران قرار می‌دهند، قابلیت بزرگ‌نمایی یا کوچک‌نمایی محتوای به‌نمایش درآمده در مرورگر است.

برای استفاده از این قابلیت می‌توانید کلید Ctrl را از روی صفحه‌کلید فشار دهید و در ادامه اسکرول ماوس را به سمت بالا یا پایین بچرخانید تا محتوای موجود، بزرگ‌تر یا کوچک‌تر شوند. همچنین می‌توانید از کلیدهای میانبر Ctrl به همراه کلید + و – نیز برای این کار کمک بگیرید.

نکته‌ای که وجود دارد این است که در این روش فقط یکی از تب‌های مرورگر دستخوش تغییرات می‌شوند و با باز کردن تب جدید، دوباره حالت پیش‌فرض که همان نمایش در حالت 100 درصد است باز می‌شود و در صورت نیاز ‌باید دوباره عملیات تغییر اندازه را اجرا کنید.

چنانچه به هر دلیلی نیازمند تغییر اندازه نمایش محتوا در مرورگر به‌صورت دائمی هستید و می‌خواهید با بستن و اجرای مجدد مرورگر نیز این تغییرات حفظ شود، می‌توانید از این روش در مرورگر کروم کمک بگیرید. البته این روش با کمی تفاوت در گزینه‌های انتخابی روی دیگر مرورگرها نیز قابل استفاده است:

مرورگر کروم را اجرا کنید.

از بالا سمت راست روی آیکون منوی اصلی کلیک کرده و گزینه Settings را انتخاب کنید.

صفحه را کمی به پایین اسکرول کرده و گزینه Page Zoom را پیدا کنید.

تنها کاری که باید انجام دهید این است که از منوی موجود در مقابل این گزینه یکی از مقادیر 25 درصد تا 500 درصد را انتخاب کنید.

از حالا به بعد، اندازه پیش‌فرض برای نمایش در مرورگر تغییر یافته و چنانچه بخواهید دوباره به ابعاد 100 درصد بازگردید ‌باید ضمن تکرار مراحل بالا در مرحله 4 گزینه 100درصد را انتخاب کنید.

کاربران قدیمی‌تر، اینترنت سریع را روی سیستم ADSL یا کابل‌های شبکه تجربه می‌کردند. بر همین اساس هم کامپیوترها و لپ‌تاپ‌ها مرکز اصلی مصرف اینترنت به شمار می‌آمد، اما تغییرات زیادی در فاصله‌ زمانی کوتاهی اتفاق افتاده که این معادله را تقریبا برهم زده است. اینترنت موبایل با سرعت فراوانی رشد کرد و بخصوص در کشور ما از اینترنت ثابت خانگی هم چه از بابت سرعت و چه صرفه‌ اقتصادی پیشی گرفت. این امر سبب شده امروزه موبایل‌ها کانون اینترنتی کاربران به شمار آیند. بنابراین جای تعجب ندارد که استفاده از بسته‌های اینترنتی همراه روی لپ‌تاپ‌ها و کامپیوترها هم طرفداران زیادی پیدا کند. در این مطلب می‌خواهیم راه‌های این اشتراک‌گذاری (Tethering) را معرفی و بررسی کنیم.

هات‌اسپات وای‌فای

اشتراک‌گذاری اینترنت موبایل از طریق وای‌فای، یکی از مرسوم‌ترین و پرطرفدارترین راه‌های استفاده از آن روی کامپیوتر است. در این حالت، موبایل شما یک شبکه‌ وای‌فای ایجاد کرده و عملا شبیه به یک روتر، پلی میان شبکه‌ موبایلی و آن شبکه برقرار می‌کند تا داده‌ها از این مسیر منتقل شوند.

برای راه‌اندازی این سیستم که به آن هات‌اسپات (Hotspot) نیز گفته می‌شود، پس از اطمینان از فعال بودن اینترنت موبایلتان، به تنظیمات اصلی گوشی بروید. در گوشی‌های اندرویدی باید از قسمت اتصالات (Connections) روی گزینه‌ای به نام هات‌اسپات موبایل (Mobile hotspot and tethering) یا شبیه به آن بزنید تا وارد بخش ایجاد شبکه‌ وای‌فای و فعالسازی آن شوید. در آیفون مستقیما گزینه‌ای به نام هات‌اسپات شخصی (Personal Hotspot) در تنظیمات وجود دارد.

در این بخش می‌توانید نام و رمز عبوری را برای شبکه‌ وای‌فای‌تان‌ انتخاب کنید. دقت کنید نوع پروتکل را از WPA2 PSK تغییر ندهید، زیرا امن‌ترین پروتکل است. علاوه بر این، برخی از انواع گوشی‌های اندرویدی تنظیمات بیشتری مانند انتخاب کانال یا مخفی‌سازی نام شبکه را هم در اختیار کاربران قرار می‌دهند.

پس از ایجاد و روشن کردن هات‌اسپات روی گوشی، شبکه‌ وای‌فای ایجاد شده را در فهرست شبکه‌ها در لپ‌تاپ یا کامپیوترتان می‌بینید و با وارد کردن رمز عبور می‌توانید به آن متصل شوید. هنگامی که یک یا چند دستگاه به هات‌اسپات ساخته‌شده متصل شوند، روی گوشی‌تان تعداد این دستگاه‌ها نوشته می‌شود تا متوجه شوید در حال حاضر چند دستگاه به هات‌اسپات شما وصل شده‌اند. در بعضی گوشی‌های اندرویدی قابلیت اجازه به دستگاه‌های خاص نیز تعبیه شده و بقیه حتی با داشتن رمز عبور هم امکان اتصال را نخواهند داشت.

به این نکته‌ هم توجه داشته باشید که فعال بودن هات‌اسپات، مصرف باتری گوشی‌ را بشدت بالا می‌برد و اگر هم گوشی‌تان حسابی داغ شد، تعجب نکنید! بنابراین زمانی که با آن کاری ندارید، حتما هات‌اسپات را خاموش کنید.

فعال سازی اینترنت موبایل

اتصال فیزیکی

اگر تلفن همراه‌تان را به کامپیوتر متصل می‌کنید، می‌توانید از طریق همان کابل USB، اینترنتش را هم با کامپیوتر به اشتراک بگذارید. این‌ نوع اشتراک‌گذاری بخصوص برای کامپیوترهایی که امکان اتصال به وای‌فای را ندارند، بسیار کاربردی خواهد بود.

ممکن است در نگاه اول، اشتراک اینترنت از طریق USB به نظر پیچیده بیاید، اما در عمل این آسان‌ترین راه انتقال اینترنت موبایل به کامپیوتر به شمار می‌آید. کافی است در همان تنظیمات اتصالات،‌ تیک فعالسازی USB tethering را بزنید و گوشی‌تان را با کابل به کامپیوتر متصل کنید. حال در قسمت Network Connections، آداپتور جدیدی پدیدار می‌شود که در زیر آن …Remote NDIS based Internet نوشته شده است.

اگر از این آداپتور برای اتصال به اینترنت استفاده کنید (که اگر به هیچ آداپتور دیگری متصل نباشید، به‌صورت خودکار انجام می‌شود)، عملا به اینترنت موبایلتان متصل هستید. اشتراک‌گذاری اینترنت آیفون از راه USB هم دقیقا به همین صورت و فقط با فعال بودن Personal Hotspot و اتصال کابل امکان‌پذیر است. تنها تفاوت این است که توصیف آداپتور، Apple Mobile Device Ethernet خواهد بود.

اشتراک‌گذاری اینترنت به کمک کابل USB سرعت بالایی دارد و مزیت دیگر آن هم این است که هنگام استفاده نگران خالی‌ شدن باتری گوشی‌تان نخواهید بود!

اینترنت بلوتوثی

شاید تا به حال به این فکر نمی‌کردید که می‌توان اینترنت موبایل را از طریق بلوتوث هم به اشتراک گذاشت! اما اگر به هر دلیل می‌خواهید به جای وای‌فای، از بلوتوث لپ‌تاپ برای دریافت اینترنت از گوشی‌تان استفاده کنید، می‌توانید از این روش بهره بگیرید.

اشتراک‌گذاری اینترنت گوشی از طریق بلوتوث کمی پیچیده‌تر از دو روش پیشین است. برای این‌ کار، ابتدا در قسمت اتصالات تیک Bluetooth tethering را می‌گذارید. سپس با فعالسازی بلوتوث لپ‌تاپ‌ و گذاشتن موبایل در حالت discoverable، به قسمت Devices & Printers در کنترل پنل بروید. حال دکمه‌ افزودن یک دستگاه (Add a Device) را زده و با انتخاب گوشی‌تان، مراحل pairing را انجام دهید تا لپ‌تاپ و گوشی‌تان pair شوند.

پس از این مرحله و در همان قسمت Devices & Printers، روی آیکون گوشی‌تان کلیک راست کنید و از منوی Connect using، گزینه‌ Access Point را انتخاب کنید. با این کار، لپ‌تاپ‌تان از اتصال بلوتوث با گوشی برای اتصال به اینترنت استفاده خواهد کرد. در مورد گوشی‌های آیفون نیز دقیقا مراحل به همین صورت انجام خواهد شد.

لازم به ذکر است، سرعت اشتراک‌گذاری بلوتوثی از هر دو حالت وای‌فای و کابل USB کندتر است و البته دردسر بیشتری هم دارد! بنابراین استفاده از آن تنها در موقعیتی که هیچ‌‌کدام از دو حالت قبلی جواب ندهد، توجیه دارد.

بی‌موبایل!

اگر از آنتن‌دهی و سرعت اینترنت همراه در منطقه‌تان راضی هستید و می‌خواهید از آن روی لپ‌تاپ یا کامپیوترتان بهره ببرید، نیازی نیست حتما از گوشی‌تان برای این کار کمک بگیرید. مودم‌های نسل سوم و چهارم می‌توانند همین کار را با یک سیمکارت و بدون نیاز به گوشی انجام دهند. مزیت اصلی این کار؟ هزینه‌ خرید و استهلاک مودم به مراتب پایین‌تر از یک گوشی هوشمند سطح بالاست!

مودم‌های وای‌فای یا USB نسل سوم را می‌توانید در مارک‌های مختلف از بازار تهیه کنید و با گذاشتن یک سیمکارت در آنها، اینترنت موبایلی را روی کامپیوتر یا لپ‌تاپ‌ داشته باشید. مودم‌های وای‌فای، کارکردی مانند روترهای ADSL دارند و با تنظیم شبکه‌ وای‌فای روی آنها، دستگاه‌ها به آن متصل می‌شود. مودم‌های USB کمی خاص‌تر هستند و با اتصال به پورت USB (مثل یک فلش)، اینترنت سیمکارت را در اختیار آن کامپیوتر یا لپ‌تاپ می‌گذارند.

برای استفاده از اینترنت 4G روی دستگاه‌های مختلف نیز می‌توانید از مودم‌های TD-LTE استفاده کنید که البته باید غیر از آن، سیمکارت‌ خاص این تکنولوژی را هم تهیه کنید و با خرید بسته‌های اینترنت روی آن، اشتراک‌گذاری اینترنت نسل چهارم را تجربه کنید!

نگران از دست رفتن داده های خود نباشید؛ با چند راه ساده می‌ توانید بسیاری از داده‌ های از دست‌ رفته خود را بازگردانی کنید.

در دنیای امروزی که بسیاری از کارها به‌صورت دیجیتالی انجام می‌شود به طبع، حجم عظیمی از داده هم تولید می‌شود. معمولاً همه‌ی ما برای ذخیره‌سازی اطلاعاتمان از فلش مموری یا هارد استفاده می‌کنیم. حتی در بعضی مواقع از این تجهیزات ذخیره‌سازی برای بک‌آپ‌های معمولی هم استفاده می‌کنیم.

اما یکی از شایع‌ترین مشکلاتی که در این زمینه وجود دارد از بین رفتن داده‌های فلش یا هارد است. برای بازگردانی اطلاعات روی هارد یا فلش راه‌هایی وجود دارد اما همیشه شانس بازگردانی کل داده‌ها وجود ندارد. در ادامه قصد داریم چندین گام را برای بازگردانی اطلاعات فلش یا هارد به شما آموزش دهیم.  

از ساده‌ترین راه‌ها شروع کنید

برای رفع این مشکل باید از ساده‌ترین راه ممکن شروع کنید. به‌عنوان اولین قدم، از اتصال کامل فلش یا هارد خود به سیستم مطمئن شوید. درصورتی‌که مشکل حل نشد، آن را روی سایر پورت‌های کامپیوتر خود، و درنهایت روی سیستم‌های دیگر امتحان کنید.

مطمئن شوید فایل‌های شما مخفی نشده باشند

گاهی ممکن است به دلایلی داده‌های روی فلش یا هارد، مخفی یا در اصلاح hidden شده باشند به همین دلیل نمایش داده نشوند. درصورتی‌که از ویندوز 8 استفاده می‌کنید تنها کافی است برای دسترسی به این داده‌ها، در محیط فلش خود، به منو view بروید و گزینه hidden items را تیک بزنید.

در ویندوز 7 فلش یا هارد خود را باز کنید، از منو بالای صفحه گزینه organize را انتخاب کرده و روی Folder and Search Options کلیک کنید. حالا به تب view بروید و Hidden Files and Folders را پیدا کنید؛ از این بخش Show hidden files, folders, and drives را انتخاب کنید و روی Apply کلیک کنید.

از محیط cmd هم برای نمایش داده‌های مخفی می‌توانید استفاده کنید. برای این کار کافی است command prompt را انتخاب کنید و روی آن راست کلیک کرده و Run as administrator را انتخاب کنید. سپس دستور زیر را در این محیط تایپ کنید و به‌جای F نام درایو موردنظر خود را وارد کنید.

  attrib –h –r –s /s /d F :*.*

نام درایو را تغییر دهید

درصورتی‌که فلش یا هارد خود را به سیستم وصل کنید و بتوانید درایو مربوط به آن را ببینید، اما فایل‌های درون درایو برای شما نمایش داده نشود، به این معناست که فایل‌های شما دچار مشکل شده‌اند.

برای تغییر نام درایو کافی است روی آیکن کامپیوتر راست کلیک کرده و manage را انتخاب کنید. سپس به قسمت Disk Management بروید. حالا روی Change Drive Letter and Paths کلیک کنید.

بازیابی اطلاعات پاک شده

اکنون از پنجره نمایش داده‌شده گزینه Change را انتخاب کنید. سپس از منوی drop down نام دلخواه دیگری را انتخاب کنید.

بازگردانی اطلاعات فلش

درایو را دوباره نصب کنید

گاهی اوقات ممکن است داده‌های شما دچار مشکل نشده باشند بلکه درایوهای روی سیستم شما درست کار نکنند. برای اینکه مطمئن شوید درایوهای سیستمتان به‌درستی کار می‌کنند، آن‌ها را دوباره نصب کنید.

برای این کار ابتدا روی کامپیوتر راست کلیک کرده و manage را انتخاب کنید و به قسمت Device Manager بروید. در لیست نمایش داده‌شده، Disk Drives را انتخاب کنید. در این قسمت تمامی ذخیره‌سازهایی که به سیستم وصل هستند نمایش داده می‌شود. روی نام فلش یا هارد خود کلیک کرده و Uninstall device را انتخاب کنید. سپس آن را از سیستم جدا کرده و سیستم خود را restart کنید. حالا دوباره فلش یا هارد را به سیستم متصل کنید. سیستم به‌صورت خودکار درایور را تشخیص داده و آن را نصب می‌کند.

لپ تاپ ویندوز دزدیده شده خود را به راحتی بیابید.

هیچ چیز بدتر از این نیست که لپ‌تاپ خود را گم کنیم و یا کسی آن را از ما بدزدد. خوشبختانه به لطف سرویس‌های مکان یاب، یافتن دستگاه‌های گم شده بسیار ساده شده و ویندوز10 قابلیت‌های امنیتی بسیار خوبی از جمله یافتن لپ‌تاپ‌های گم شده دارد. 

۱. تا وقتی‌که یک پژوهش کامل درباره‌ی کلمه‌ی کلیدی اتمام نداده‌اید، مطلب دیگه‌ای در بلاگ ننویسید

تحقیق درباره کلمه‌ی کلیدی باید نقطه آغاز هر کمپین سئو یا بازاریابی محتوایی باشه.

اگه درباره‌ی اینکه ملت واقعاً از چه واژه ها کلیدی‌‌ای برای جستجو در نیش شما استفاده می‌کنند پژوهش نکنید، به‌جای اینکه برای تصمیم‌گیری‌هاتون از داده‌ها کمک بگیرید، دارید به شانس‌تون تکیه می‌کنید.

و این اصلاً روش راستی برای مدیریت کسب‌وکارتون نیست.

بعد از اینکه ما استراتژی محتوایی‌‌مون رو به شیوه «تمرکز بر کلمه‌‌ی کلیدی» تغییر دادیم، ترافیک جستجوی ما فقط در 3 ماه 89% رشد کرد.

استراتژی سئو

با اتمام یک تحقیق گسترده درباره‌ی واژه کلیدی شما هم می‌تونید نتیجه مشابهی رو بگیرید.

۲. وب‌سایت جدید یا اتوریتی (Authority) پایین؟ واژه ها کلیدی که رقابت کمتری برای اون‌ها هستی داره رو پیدا کنید تا خیلی تند بتونید رتبه بگیرید

وقتی‌که وب‌سایت شما جدید باشه یا اتوریتی (Authority) پایینی داشته باشه، رتبه‌بندی شما برای کلمات کلیدیِ رقابتی، سخت‌تر می‌شه.

مسلماً می‌شه این شغل رو اتمام عدل ولی باید کوشش ویژه‎ای رو انجام بدید و یک محتوای فوق‌العاده رو برپایی کنید و پس الی می‌تونید اون رو به اشتراک بذارید (Promote).

بنابراین وقتی پیگیری این هستید که شدامد سایت‌تون رو بالا ببرید، منطقیه که اول استفاده از واژه ها کلیدی با چشم وهمچشمی کم رو منظور بگیرید.

خوشبختانه، فهمیدن میزان دشواری برای رتبه اخذ در هر کلمه کلیدی با به کارگیری Ahrefs Keywords Explorer و معیار «دشواری کلمه‌ی کلیدی – Keyword Difficulty» خیلی آسون شده. [همچنین از Keyword Planner گوگل می‌تونید استفاده کنید.]

در نمونه‌ی زیر می‌بینیم که اکثر پیشنهادها برای عبارت search engine optimization امتیاز کاستی (KD) خیلی فوقانی دارن. ولی یکتا از اون‌ها امتیاز دشواری پایین‌تری داره و رتبه دریافت برای اون باید آسون‌تر باشه.

دشواری کلمه کلیدی Keyword Difficulty

نحوه‌ی محاسبه‌ی معضل یه کلمه‌ کلیدی رو می‌تونید در اینجا بیابید.

۳. اون تقسیم از کلمات کلیدی که باعث افزایش شدامد جستجوی رقبای شما شده‌اند رو پیدا کنید. بعد اون‌ها رو سرقت کنید و در سایت خودتون به شغل ببرید!

خیلی باحال نبود اگه می‌دونستید رقباتون از چه واژه ها کلیدی‌ای برای افزایش رتبه‌بندی کاربرد می‌کنن و این واژه ها کلیدی چقدر شدامد براشون به به اتفاق داره؟

آره واقعاً باحال بود… و هست!

درواقع، می‌تونید این پیشه رو با به کارگیری Ahrefs Site Explorer طی چند ثانیه انجام بدید. [همچنین می‌تونید از ۵ ابزار رایگان دیگه که در اینجا معرفی شده هم استفاده کنید.]

در Ahrefs Site Explorer تنها کافیه آدرس دامین رقیب‌تون رو وارد کنید و بعد به دسته « Organic keywords report» برید. در این بخش، فهرستی از تمام کلمات کلیدی اصلی رقیب شما که در حال حاضر برای اون‌ها رتبه گرفته، ارائه می‌شه.

به صفحه‌ی Site Explorer مراجعه کنید.

دامنه‌ی رقیب‌تون رو وارد کنید و روی Explore کلیک کنید.

از ستون سمت چپ به بخش Organic search برید.

بعد روی Organic keywords کلیک کنید.

کلمات کلیدی ارگانیک organic keyword

۴. واژه ها کلیدی سودآوری که حجم کاربرد بالایی دارند رو در مملکت هدف‌تون پیدا کنید

برای ایجاد شدامد جستجو به سمت سایت‌تون، باید از دسته‌ای از واژه ها کلیدی برای رتبه‌بندی بهره‌گیری کنید که به‌طور ماهانه حجم قابل قبولی از جستجو رو در کشور قصد شما داشته باشن.

اولین قدم در این فرایند اینه که موضوع‌تون رو در Ahrefs Keywords Explorer وارد کنید لغایت ایده‌هایی رو به شما بده. [اینجا لیستی از ابزارها و روش‌های دیگری برای یافتن «کلمات کلیدی با حجم بالای جستجو» رو می‌تونید مشاهده کنید.]

برای دسترسی به این دسته در Ahrefs Keywords Explorer به‌این‌ترتیب عمل کنید:

به صفحه‌ی Keyword Explorer مراجعه کنید.

موضوع رو تایپ کنید.

کشور رو انتخاب کنید.

روی Explore کلیک کنید.

این گزارش بر بنیاد میزان جستجو دسته‌بندی‌شده، بعد شما می‌‎تونید خیلی سریع واژه ها کلیدی جذاب رو پیدا کرده و در برنامه‌ی محتواتون اون‌ها رو بکار ببرید.

اگرچه…

۵. واژه ها کلیدی مشابه رو در یک موضوع دسته‌بندی کنید (و پس رتبه‌بندی رو برای همه‌ی اون‌ها سپریدن بدید)

گوگل داره در فهمیدن روابط بین کلمات کلیدی خیلی هوشمندانه‌تر از قبل عمل می‌کنه.

مثلاً کلمات کلیدی « guest blogging» و « guest posting» خیلی همانند همدیگه‌اند درسته؟

چند سال پیش، برای اینکه در هر دو کلمه‌ی کلیدی رتبه بگیرید باید دو نوشتار مجزا می‌نوشتید.

اما امروز اگه شما یه مقاله عالی با کلمه‌ی کلیدی «guest blogging» بنویسید، گوگل می‌دونه که مطلب شما رو باید برای کلیدواژه‌ی «guest posting» هم رتبه‌بندی کنه. حتی اگه در هیچ جای صفحه به این عبارت اشاره نکرده باشین.

کلمات کلیدی مشابه Similar Keywords

بنابراین، با اینکه انتخاب واژه ها کلیدی «اصلی» و درست اهمیت داره اما نیازی نیست که بی گمان برای واژه ها کلیدی‌ای که هدف رتبه اخذ در اون‌ها رو دارید محتوای جداگانه‌ای تولید کنید.

ضرری نداره اگه از چند باره از این واژه ها کلیدی پیوسته در محتواتون بهره‌گیری کنید ولی زیاده‌روی نکنید.

مهم‌ترین چیز اینه که برای موضوع کلمه‌ی کلیدی‌ای که مدنظرتون هست، بهترین محتوای در دسترس رو فرآوری کنید و چندین لینک باکیفیت رو برای اون بسازید.

۶. حواستون به واژه ها کلیدی جدید باشه و سعی کنید جزو نخستین افرادی باشید که از این مهمونی ترافیکی نهایت فایده رو می‌برن

داده‌های مربوطه به کلمات کلیدی زیاد عالی‌اند اما یه دشوار خیلی بنیادی دارن – این داده‌ها همش یه ناچیز قدیمی‌اند. خُب بالاخره داریم به داده‌های ماضی نگاه می‌کنیم.

پس حواستون به واژه ها کلیدی «جدید و در حال پیشرفت» و اونایی که دارن مُد میشن باشه؛ کلماتی که حجم جستجوی اون‌ها در حال بالا رفتنه.

Google Trends یه ابزار خیلی خوب برای اینه که بفهمیم منحنی یه کلمه‌ی کلیدی ویژه چه روندی رو در پیش‌گرفته.

شاید یکی از این واپسین «چالش‌هایی» که در فیس‌بوک مطرح شده بود رو دیده باشید. فاکتورهای مهم سئو ورپرس چالش اینه که هرروز 22 جنبش شنا سوئدی سپریدن بشه و این پیشه برای 22 روز ادامه داشته باشه لغایت آگاهانیدن عمومی نسبت به پیشگیری از خودکشی باستانی سربازها بالا بره.

اگه الآن داده‌های مربوط به کلمه‌ی کلیدی «22 pushup challenge» رو رسیدگی کنیم، چیز خاصی نمی‌بینیم. 

اما باید پیش از آن که لپ‌تاپتان دزدیده شود این قابلیت را فعال کنید!

1- به  Settings > Update & Security > Find My Device بروید. 

2- اگر سرویس مکان یاب شما روشن است به بخش بعدی بروید. اگر نه یک لینک می‌بینید: Turn on location settings to use this feature. روی لینک کلیک کنید. سپس تنظیمات مکان را می‌بینید. زیر گزینه‌ی Location for this device is off روی Change کلیک کنید و سوئیچ آن را روشن کنید ( برای دسترسی به این صفحه می‎توانید به  Settings > Privacy > Location بروید.) به تب Find My Device بازگردید. 

3- زیر گزینه‌ی Find My Device is off روی Change کلیک کرده و سوئیچ گزینه را روشن کنید. ممکن است از شما خواسته شود که به حساب کاربری Outlook خود بروید. 

برای مشاهده‌ی مکان دستگاه خود به  account.microsoft.com/devices بروید. در این قسمت لیست دستگاه‌هایی را که از حساب کاربری ویندوز شما استفاده می‌کنند را می‌بینید. در این قسمت هر دستگاه که حساب کاربری شما روی آن تنظیم شده باشد به شما نشان داده می‌شود. در این قسمت می‌توانید ببینید که دستگاه شما آخرین بار چه زمانی و کجا دیده شده است. روی Find my device کلیک کرده تا مکان را روی نقشه ببینید. 

اما باید چند نکته را به یاد داشته باشید: 

• این قابلیت روی لپ‌تاپ‌هایی که نیاز به domain login دارند کار نمی‌کند. در نتیجه اگر از لپ تاپ مدرسه یا محل کار استفاده می‌کنید نمی‌توانید از این قابلیت بهره ببرید. 

• برای فعال کردن این قابلیت باید به عنوان ادمین وارد کامپیوتر شوید. 

• درضمن این قابلیت تنها زمانی کار می‌کند که کامپیوتر شما به وای‌فای متصل باشد. هرگاه که دستگاه آنلاین باشد مکان کامپیوتر به روز رسانی می‌شود.

زیرنویس‌ها سابقه‌ای طولانی در صنعت فیلمسازی دارند و نخستین زیرنویس نزدیک به 90 سال پیش، یعنی تنها چند سال پس از انقضای سینمای صامت، به زبان ف

رانسوی روی یک فیلم هالیوودی در سینما به نمایش درآمد. از آن زمان تاکنون زیرنویس‌ها به زبان‌های مختلف، چه در اکران سینمایی و چه در نمایش خانگی همراه با فیلم‌ها ایجاد شده‌اند تا امکان ارتباط مخاطبان با سینمای کشورهای گوناگون را فراهم کنند. امروزه نیز هزینه‌ ترجمه و تولید زیرنویس‌ها آنقدر پایین آمده که بسیاری از آنها را می‌توان به‌صورت رایگان از اینترنت دریافت کرد. اما بیایید کمی بیشتر با زیرنویس‌ها آشنا شویم و ببینیم چه انواعی دارند و نحوه‌ کارکردشان چگونه است.

انواع زیرنویس‌ها

از دیدگاه ارتباط با فیلم، زیرنویس‌ها را می‌توان به سه نوع تقسیم کرد: نوع اول، زیرنویس‌هایی هستند که در تصاویر حک شده‌اند. این نوع زیرنویس‌ها که زیرنویس‌های «سخت» هم نامیده می‌شوند، جزئی از فریم‌های فیلم هستند و به همین دلیل امکان حذف آنها وجود ندارد. نوع دوم که به زیرنویس‌های «نرم» مشهورند، در داخل فایل یک فیلم یا کلیپ قرار دارند، اما برخلاف نوع اول در فریم‌ها حک نشده‌اند و می‌توان نمایش یا عدم نمایش آنها را به دلخواه تعیین کرد. برای مثال، در فایل‌های AVI امکان تعبیه‌ تا هشت زیرنویس وجود دارد که می‌توان انتخاب کرد. نوع سوم زیرنویس‌ها به‌صورت یک فایل جداگانه عرضه می‌شوند و زیرنویس‌های خارجی (External) نام دارند.

علاوه بر این، جالب است بدانید زیرنویس‌ها می‌توانند به شکل متنی نباشند و زیرنویس‌های تصویری (Image Subtitles) هم وجود دارد! اینگونه زیرنویس‌ها که معمولا در DVDها یا VCDها مو‌رد استفاده قرار می‌گیرد، به جای متن، تصاویری هستند که روی فریم‌های فیلم به نمایش درمی‌آیند.

اگر بخواهیم زیرنویس‌های خارجی را در نظر بگیریم، این فایل‌ها می‌توانند فرمت‌های مختلفی داشته باشند که سه فرمت SubRip SubViewer و VPlayer مشهورترین آنهاست. اما احتمالا با خودتان فکر می‌کنید چگونه این سه مورد مشهورترین هستند در حالی‌که تا به حال اسمشان را نشنیده‌اید!

حق هم دارید، زیرا این سه فرمت معمولا با پسوند فایل‌هایشان، یعنی srt، .sub. و txt. شناخته می‌شوند. تفاوت فرمت و پسوند در آن است که فرمت فایل‌های زیرنویس، نحوه‌ چیدمان متون و زمان‌بندی‌ها را در یک فایل که معمولا دارای پسوند خاصی است، مشخص می‌کند. به عبارت دیگر، لزومی ندارد یک فایل srt حتما با فرمت SubRip باشد، اما اگر این پسوند را نداشته باشد، پخش‌کننده براحتی نمی‌تواند نوع آن را تشخیص و نمایش دهد.

بجز این سه پسوند، ممکن است با فایل‌های زیرنویس idx. هم برخورد کرده باشید. فایل‌های idx. از همان نوع زیرنویس‌های تصویری است که در بالا بیان کردیم و در آن به جای متن، تصاویری برای نمایش روی فیلم گنجانده شده است. معمولا پخش‌کننده‌ها امکان پخش این نوع زیرنویس‌ها را نیز دارند، اما اگر فیلمی باشد که از DVD برداشته شده است، احتمالا در کنار فایل idx فایل زیرنویس sub هم وجود دارد که برای نمایش زیرنویس کفایت می‌کند.

نمایش زیرنویس‌ها

احتمالا بسیاری از شما با نحوه‌ نمایش زیرنویس روی یک فیلم آشنا هستید، اما شاید ندانید این کار را از سه طریق می‌توان انجام داد: در حالت نخست، اگر فایل زیرنویس دقیقا همنام فیلمی باشد که می‌خواهید پخش کنید، اغلب پخش‌کننده‌ها از جمله VLC و KMPlayer این فایل را به‌صورت خودکار باز کرده و روی فیلم پخش می‌کنند. (به شرطی که در منوها، نمایش زیرنویس را فعال کرده باشید) مثلا اگر نام فیلم Hello.mkv باشد، قرار داشتن زیرنویسی به نام Hello.srt کنار آن باعث بارگذاری خودکار زیرنویس می‌شود.

حالت دیگر آن است که هنگام پخش فیلم، فایل زیرنویس را بگیرید و روی پنجره‌ نمایش فیلم رها کنید. در این حالت نیز پخش‌کننده‌ها فایل زیرنویس را بارگذاری کرده و نمایش می‌دهند. نگران زمان این کار هم نباشید، زیرا نرم‌افزارها زمان‌بندی زیرنویس را رعایت خواهند کرد. حالت سوم و کلاسیک‌ترین حالت هم این است که با استفاده از منوهای نرم‌افزار پخش‌کننده، فایل زیرنویس را برای نمایش انتخاب کنید.

در صورتی‌ هم که زیرنویس به شکل «نرم» در داخل فایل قرار گرفته باشد، به کمک منوی انتخاب زیرنویس پخش‌کننده‌ها می‌توانید این زیرنویس را برای نمایش تیک بزنید.

پخش یک زیرنویس آسان است، اما آیا می‌توان دو زیرنویس را به‌صورت همزمان روی یک فیلم نمایش داد؟ پاسخ مثبت است! برای این‌ کار چند راه‌ وجود دارد، اما ساده‌ترین آنها سایت /pas-bien.net/2srt2ass است که در آن دو فایل srt (که قاعدتا به دو زبان مختلف هستند) را وارد می‌کنید و سایت پس از ترکیبشان، به شما یک فایل زیرنویس با پسوند ass. تحویل می‌دهد. این فایل که فرمت خاصی از زیرنویس‌هاست، دو زیرنویس را برای قرارگیری در بالا و پایین فیلم تعریف می‌کند و با بارگذاری آن همین اتفاق نیز خواهد افتاد.

ساخت زیرنویس‌ها

شاید فکر کنید ساخت زیرنویس کار سختی است، اما باید بگوییم اصلا این‌طور نیست! یک زیرنویس با فرمت srt) SubRip.) را براحتی و به کمک notepad ویندوز می‌توانید درست کنید. کافی است فایل متنی با پسوند srt. را ایجاد کنید و این الگو را در نظر داشته باشید:

1

00:00:20,000 --» 00:00:24,400

Hello!

2

00:00:24,600 --» 00:00:27,800

What’s your name?

در این الگو، هر بخش به ترتیب شماره‌گذاری می‌شود و زمان شروع و پایان نمایش جملات تا میلی‌ثانیه ذکر می‌شود. پس از آن متن زیرنویس می‌آید و میان هر دو بخش نمایشی هم یک خط خالی فاصله وجود دارد. با رعایت این ساختار می‌توانید کل زیرنویس را تا پایان ایجاد کنید.

البته ابزارهایی هم برای آسان‌تر کردن این کار وجود دارد. یکی از بهترین این ابزارها، نرم‌افزار رایگان Aegisub است که می‌توانید آن را از سایت aegisub.org دانلود کنید. به کمک قابلیت‌های این نرم‌افزار از جمله نمایش سطر به سطر زیرنویس‌ها همزمان با نمایش فیلم، ساخت و ویراش زیرنویس‌ها سریع‌تر و راحت‌تر صورت می‌گیرد. در Aegisub حتی می‌توانید جزئیات ظاهری زیرنویس مانند فونت، رنگ و... را هم برای تک تک بخش‌ها مشخص کنید!

آیا می‌توان زیرنویس حک ‌شده را حذف کرد؟

سوالی که در مورد زیرنویس‌ها زیاد پرسیده می‌شود این است که چگونه می‌توان زیرنویس‌های حک ‌شده روی یک فیلم را حذف کرد؟ پاسخ این است: نمی‌شود! بحث‌های زیادی درباره این موضوع در تالارهای گفت‌وگو و شبکه‌های اجتماعی صورت گرفته و افرادی هم ادعا می‌کنند امکان انجام این کار وجود دارد. اما مساله اینجاست که حذف زیرنویس‌های حک‌شده مانند آن است که بخواهید صورت یک شخصیت را در فیلم حذف کنید!

همان‌طور که امکان انجام این کار با ابزارهای خاص وجود دارد، می‌توان گفت امکان حذف زیرنویس هم وجود دارد، ولی نه به صورتی که اغلب کاربران فکر می‌کنند. راهکارهایی که برای این کار ارائه می‌شود تقریبا همگی شامل قرار دادن لایه‌ای روی زیرنویس یا کمی هوشمندانه‌تر، نمایش زیرنویس دیگری روی زیرنویس قبلی با پس‌زمینه‌ای برای پوشاندن آن است! بنابراین پاسخ سوال کماکان منفی است و با اینگونه روش‌ها زیرنویس حذف نشده و صرفا روی آن پوشانده می‌شود.

روتر وایرلسی که در خانه استفاده می‌کنید گزینه‌های پرکاربرد زیادی دارد که می‌توانید آن‌ها را تنظیم کنید. البته، اکثرشان مخفی هستند اما شناختن و آشنا شدن با آن‌ها خالی از لطف نیست.

توجه داشته باشید که روترهای مختلف گزینه‌های متفاوتی دارند. شاید تمام گزینه‌هایی که در زیر به آن‌ها اشاره می‌شود در روتر شما وجود نداشته باشند یا در مسیرهای متفاوتی وجود داشته باشند.

دسترسی به اینترفیس وب روتر

خیلی از روترها دارای صفحات تنظیم مبتنی بر وب هستند که در صفحه مرورگر می‌توانید به آن‌ها دسترسی داشته باشید. برای این‌کار، ابتدا آدرس IP محلی روتر را پیدا کنید. بعد از پیدا کردن آدرس، آن‌را وارد مرورگر کنید. بعد از وارد کردن نام کاربری و گذرواژه وارد روتر می‌شوید. در این مرحله، شما به صفحات مبتنی بر وب روتر دسترسی دارید و می‌توانید تنظیمات آن‌را به دل‌خواه تغییر دهید.

ببینید چه کسانی به روتر وصل هستند

معمولا روترها به شما این امکان را می‌دهند تا لیست افراد و دستگاه‌های متصل به شبکه را ببینید. احتمال دارد در صفحه عمومی روتر یا در بخش وایرلس قابل مشاهده باشد. نام این قسمت می‌تواند "Client List"، "connected devices" و موارد مشابه باشد.

اگر برای دستگاه‌ها و کامپیوترها اسامی با معنی قرار دهید به‌راحتی می‌توانید نام دستگاه‌های متصل به شبکه را ببینید. 

کانال وایرلس

یکی از ویژگی‌های قابل تغییر در اینترفیس وب روتر، کانال وایرلس است. تغییر این کانال می‌تواند باعث افزایش سرعت وای‌فای شود. اگر تعداد شبکه‌های وایرلس در منطقه‌ای که از اینترنت استفاده می‌کنید زیاد باشد و همه آن‌ها از یک کانال استفاده کنند سرعت اتصال پایین می‌آید.

بهتر از قبل از تغییر از ابزارهایی که برای اسکن شبکه محلی وجود دارد استفاده کنید تا بهترین کانال با کمترین تداخل را پیدا کنید.

شبکه فعلی را گسترش دهید

اگر نیاز به شبکه وایرلسی دارید که یک منطقه وسیع را پوشش دهد، ممکن است یک روتر کافی نباشد. البته، می‌توانید از ابزارهایی مانند اکستندرها یا شبکه‌های مش که برای همین منظور طراحی شده‌اند استفاده کنید ولی در صورتی‌که چندین روتر در اختیار دارید می‌توانید منطقه تحت پوشش را افزایش دهید. برای این‌کار لازم نیست شبکه‌های مجزا بسازید. ویژگی Repeat باعث افزوده شدن یک روتر به شبکه اصلی می‌شود.

کیفیت سرویس

اکثر روترها دارای یک ویژگی به‌نام QoS یا کیفیت سرویس هستند. این ویژگی با اولویت‌دهی به ترافیک تجربه بهتری به کاربر ارائه می‌کند. به‌عنوان مثال، QoS پهنای باندی که به برنامه BitTorrent اختصاص داده شده را کاهش می‌دهد و اولویت صفحات وب را افزایش می‌دهد.

DNS دینامیک

اگر روی کامپیوتر شما نوعی سرور نصب شده لازم است که آن کامپیوتر به اینترنت متصل باشد. از طرفی، خیلی از ISPها آدرس IP استاتیک به کاربران ارائه می‌دهند که پیوسته در حال تغییر است. اما، DNS با تخصیص یک آدرس ویژه مانند yourcomputer.service.com به کامپیوتر شما، این مشکل را دور می‌زند. هر زمانی‌که آدرس IP خارجی تغییر کند روتر آن‌را با سرویس DNS دینامیک مقایسه می‌کند و آدرس IP مرتبط با کامپیوتر شما را به‌روزرسانی می‌کند.

پورت فورواردینگ، DMZ & UPnP

با توجه به نحوه کار NAT، روترها ترافیک ورودی را بلاک می‌کنند. ولی اگر نیاز به کامپیوتری دارید که نقش سرور را داشته باشد به این‌گونه ارتباطات ورودی نیاز دارید.

روترها از روش‌های متعددی برای فعال کردن این قابلیت استفاده می‌کنند. می‌توانید پورت‌ها را فوروارد کنید تا ارتباطات ورودی روی این پورت‌ها همواره به‌سوی یک کامپیوتر مشخص ارسال شوند. می‌توانید از DMZ برای ارسال خودکار همه ارتباطات ورودی به یک کامپیوتر دیگر استفاده کنید. UPnP هم عموما به‌صورت پیش‌فرض فعال است. این ویژگی به برنامه‌ها امکان فوروارد پورت‌ها بر اساس تقاضای داده شده را می‌دهد.

سرور Network-Wide DNS ست کنید

در صورت نیاز، می‌توانید سرور DNS را برای کل شبکه روی روتر تغییر دهید. با این کار می‌توانید parental control را روی هر دستگاه متصل به شبکه فعال کنید. علاوه بر این، می‌توانید آن‌ها را ملزم به استفاده از یک سرور DNS سریع‌تر کنید.

بلاک وبسایت، زمان‌بندی دسترسی و Parental Controls

با Parental Control می‌توانید برخی وبسایت‌های خاص یا ترافیک را بلاک کنید. حتی می‌توانید زمان غیرفعال شدن دسترسی به اینترنت را کنترل کنید تا استفاده فرزندان‌تان از اینترنت محدود شود.

روتر را دوباره بوت کنید

گاهی اوقات، بوت دوباره روتر می‌تواند برخی از مشکلات شبکه را حل کند. روتر را از برق بکشید یا دکمه روی آن را فشار دهید. در صفحه تنظیمات روتر هم می‌توانید گزینه‌ای را برای بوت کردن دوباره روتر پیدا کنید. در این حالت، لازم نیست که از جای‌تان بلند شوید.